Kermis

Dit jaar ga ik het anders aanpakken, wil ik er meer uithalen, meer van genieten en het echte gevoel van vroeger herbeleven. Vorig jaar was het weliswaar gezellig maar ben ik maar in èèn attractie gegaan en dat is toch wel minnetjes. Het is per slot van rekening maar èèn keer in het jaar kermis dus het maximale eruit halen is wel een must.

Kermis moet je zien als een groots dorpsfestijn waarbij het draait om de attracties en de cafés. Het hele dorp rukt uit om gezellig met zijn allen te vieren dat het... ja wat vieren we eigenlijk? 

We komen met zijn allen bij elkaar om ons te vergapen aan de nieuwe knuffels, horloges en gevaarlijk indrukwekkend uitziende attracties om vervolgens te klagen dat de kermis steeds kleiner lijkt te worden, wat helemaal niet waar is maar klagen schept een band en zo heb je een leuk gespreksonderwerp. Je bestelt een biertje aan de bar en gaat in de kermistent staan. Met een beetje geluk is het droog en kun je buiten staan. Het weer is ook een populair onderwerp van gesprek op de kermis. Onze kermis kent namelijk twee weertypen, óf het is bloedje heet, dat de mussen van het dak vallen en je obsessief gaat touwtje trekken om het waterpistool te kunnen winnen, óf het regent pijpenstelen en staat met je winterjas in een te klamme tent te dicht tegen de ander aan waardoor naar de WC gaan een attractie op zich is.

Mijn favoriete attracties op de kermis zijn de notenkraam en de viskraam maar ik mag ook graag een rondje keten in het Lunapark. Wanneer de kermis is afgelopen en de mensen massaal naar huis gaan is de viskraam een echte aanrader. Zowel voor de vette vis als de ruzies die daar plaatsvinden. 

Vroeger was het wel anders. Voor vijf gulden kon ik in drie attracties gaan, met een beetje geluk, wanneer het me lukte de pluim te grijpen, in vier. Op de kermis heb ik geleerd met geld om te gaan en keuzes te maken. Rondje Lunapark of een wijnbal? Vaak werd het de wijnbal, daar had ik namelijk langer plezier van, soms wel twee weken! Na de kermis lag bij ons thuis het aanrecht steevast vol met afgesabbelde wijnballen in boterhamzakjes waarop de naam van de eigenaar stond.

Gisteren was het zover, de eerste kermisdag. Ik heb meteen de daad bij het woord gevoegd en ben in een attractie gegaan die misschien al jaren onderbelicht wordt namelijk 'de bank'. Het idee is vrij eenvoudig, je gaat zitten, hekje omlaag, en dan draait de hele bank rondjes. Fantastisch! 
Helaas is er op dit moment van dat gevoel weinig over. Echt kermis vieren is topsport. 's Morgens wakker worden met het gevoel 'vandaag ga ik dus echt niet meer' is een bekend fenomeen. Vanmorgen dacht ik dat het misschien zou helpen als ik een rondje ging rennen, ik kwam van een koude kermis thuis, ik ben geradbraakt. In de wetenschap dat ik over een paar uurtjes weer aan moet treden bezorgt me rillingen. Maar ik kan het dorp niet in de steek laten. Zeker in deze crisistijd voel ik de morele verplichting om te gaan en zo helpen we elkaar, nietwaar? Wie weet win ik vanmiddag wel een nieuw horloge.