zondag 11 augustus 2013

USA

2 juli 
In het vliegtuig zit voor ons een vader met zijn zoontje. De vader pakt een kistje onder zijn stoel vandaan en laat de inhoud, een glimmende revolver, aan zijn buurman zien. Er volgt een geanimeerd gesprek tussen beide heren en de revolver wordt van alle kanten bekeken. Ondertussen zit ik met klotsende oksels en zweethandjes als een ekster naar het ding te staren en kan alleen maar denken: Ik wil uit dit vliegtuig en wel meteen! Aangekomen op de luchthaven in Las Vegas vraagt een douane beambte die wijst naar de (slaap)matjes op onze backpacks aan mijn vriend of hij yogaleraar is. We lopen verder door grote hallen die zijn gevuld met een aroma van muffe vloerbedekkingen en spotten binnen vijf minuten een vrouw in een rolstoel aan de zuurstof omdat lopen door het overgewicht niet meer gaat. 

4 juli
De porties die ze serveren zijn niet gemaakt voor ons Europeanen. Wij beschikken niet over een tweede maag zoals de meeste Amerikanen klaarblijkelijk wel. Dit wetende bestellen we in restaurants vaak maar één apetizer om vervolgens te constateren dat we deze samen zelfs niet op krijgen.
Je hebt hier ook restaurants van TVkoks waar de porties die ze serveren behoorlijk in de richting komen van de Europese maatstaven. Kleine verfijnde gerechtjes afgeblust met uitstekende Californische wijnen. In zo'n restaurant gingen we eten. Echter bij de laatste ging het mis. Alsof ze toch nog even wilden laten zien uit welk hout ze zijn gesneden kregen we een bord ter grote van een fruitschaal helemaal vol met sushi-rolls. Nu houd ik ontiegelijk veel van sushi maar dit was echt even te veel. Met pijn en moeite hebben we de helft naar binnen gewerkt. Of we nog een toetje willen, vraagt de ober dan...

5 juli

Las Vegas, een kunstmatige oase in de woestijn. De afgelopen dagen was het alsof er iemand constant met een föhn op de heetste stand in je gezicht blies. We hebben ons vergaapt aan de pracht en praal, vergane glorie en alles waar Las Vegas om bekend staat. We aten samen één voorgerecht en hadden daar de rest van de dag genoeg aan. We dronken light bier omdat dat gezond is en vierden gebroederlijk met de Amerikanen 'the 4th of July'. We voelden ons trots dat we tijdelijk deel uit mochten maken van deze fantastische natie onder één God. Hoog tijd om de staat Nevada te verruilen voor het zonnige Californië, Los Angeles om precies te zijn. Net de huurauto opgehaald, het is een paarse, YES!
7 juli
De afgelopen drie dagen hebben we ruim 2000 meter boven de zeespiegel doorgebracht. Drie dagen kamperen in de wildernis tussen de beren, geen bereik met de telefoons, geen WIFI, geen fikkie stoken ivm de droogte maar wel strak blauwe luchten, kristal heldere nachten, gekoeld bier dankzij onze koelbox, indrukwekkende vergezichten, fysiek zware wandeltocht (althans voor mij dan) met als kers op de taart een meertje hoog in de bergen kortom het was prachtig. Helaas geen beren gezien.
12 juli (denk ik)
Het toppunt van zwakzinnigheid is jezelf laten fotograferen achter de tralies op Alcatraz. Het bezoek aan Alcatraz was zeer indrukwekkend. Ik vind het goed dat zo'n plek wordt opengesteld voor de bevolking. Het enige waar ik moeite mee heb zijn de mensen die het als een soort van Disneyland benaderen. Foto's van jezelf voor het gebouw, in de cel, in de dining, van de meneer die de audiotour overhandigt om vervolgens op het einde nog een fijn setje posters te kopen van de meest beroemde criminelen die Alcatraz heeft gehad. Bah!
14 juli
We zijn in DE wijnstreek van Amerika, Sonoma Valley. We hebben ons tentje opgezet op een idyllische camping boven op een berg. Omdat we zonder plan en dus zonder van tevoren reserveren reizen kregen we bij aankomst te horen dat de camping helemaal vol stond. Geen enkele plek was er nog vrij. Na enig onderhandelen en kletsen was er plotseling wel een plekje vrij, weliswaar naast het toiletgebouw, maar heej, het is tenminste iets.
's Avonds kon je bij het Observatory door mega telescopen naar sterren en planeten kijken. Best bijzonder want dit vindt maar één keer in de drie maanden plaats. Voor het eerst in mijn leven Saturnus gezien. Bizar hoe je de planeet met ringen en al kunt zien. Daarna moest ik van mijn vriend aan de meneer vragen of hij me Uranus kon laten zien. 'Sir, can I see Uranus from here?' 
16 juli
Nondeju, wat hebben we de afgelopen dagen afschuwelijk lekker wijntjes gedronken. It's like an angel pissing on your tongue. Vanmorgen werden we in alle vroegte gewekt door regendruppels die op het tentdoek tikten. De avond ervoor hadden we het plan opgevat om vandaag naar het noordelijkste deel van Californië af te reizen. Inmiddels zitten we bepakt en bezakt in de auto, verwarming aan, American Recordings van Johnny Cash op de radio en met een knorrend maagje verlaten we de wijnstreek. In de kattenbak staat onze koelbox tot de nok toe gevuld met lokale alcoholische souvenirtjes waar we de komende dagen wel zoet mee zijn. Na een pitstop bij Starbucks voor de nodige cafeïne en theïne slaan we bij Boudin SF op de rem voor een zuurdesem broodje. Al etende raken we aan de praat en besluiten we lekker impulsief om onze reisplannen te wijzigen. We gaan naar het zuiden naar Santa Barbara, daar is het vast en zeker goed weer.
20 juli

Al gitaar spelend jezelf voortbewegen op een segway, busladingen vol Chinezen met minimouse petjes op, goede wijntjes, een avond doorzakken met de buurman van de nobel-price-winner-of-the-barcode, de beste sushi ever, een gek besje als taxichauffeur en baywatchachtige hutjes op het strand. The sky is the limit here in Santa Barbara!

22 juli
Yes we're in Hollywood! Net over de 'walk of fame' geparadeerd, een museum bezocht, drankje gedaan in het Hard Rock en 2,5 uur onder de pannen in de cinema voor Star Trek 2. Super strakke pakjes, veel schrikmomenten waardoor ik de halve tijd met mijn handen voor de ogen zat, knappe acteurs en op de momenten dat ik wel durfde te kijken vloeiden de waterlanders rijkelijk. Nooit van mijn leven zoveel huilende mannen gezien, topfilm dus!
24 juli
Wat heb ik uitgekeken naar deze vakantie. Ruim drie weken hebben we voor de derde keer de USA bezocht en iedere keer voelt het weer als thuiskomen. Amerika, het land van uitersten, het land dat heel bewust zijn geschiedenis schrijft en waar patriottisme een vanzelfsprekendheid is, het land dat zijn bevolking navigeert aan de hand van waarschuwingsbordjes, ze waarschuwen je werkelijk voor álles. Hier ben ik zelfs zo aan gewend geraakt dat ik laatst tegen een glazen deur aanliep, er zat gewoon géén sticker op! (Uiteraard meteen een klacht ingediend.)
Wat is het toch fijn dat je iets waarnaar je zo verlangd hebt weer achter je mag laten. Het heeft plaats gemaakt voor een nieuw verlangen...thuis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten