Kauwgum

Gisteren heb  ik sinds lange tijd weer eens een kauwgum gepakt. In mijn tas vond ik een individueel verpakt kauwgumpje dat ik een week eerder tijdens het shoppen kreeg aangeboden van een 'kauwgum-promotie-meisje'. Een van de eigenschappen waarover een 'kauwgum-promotie-meisje' moet beschikken is een zekere mate van volhardendheid. Na drie keer weigeren bleef ze vriendelijk glimlachend aandringen zodat ik, om van het gezeik af te zijn, de kauwgum geïrriteerd aannam en deze uit protest meteen in mijn tas stopte.

Eigenlijk ben ik altijd een fervent kauwgum kauwer geweest. In mijn tienerjaren domineerde de Hubba Bubba de snoeptrommel. Daar wij veel Duitse TV keken spraken wij van Hoeba Boeba. De verpakking alleen al was een waar feestje. Eenmaal de kauwgum in de mond beleefde ik de eerste 5 minuten een mierzoete smaakexplosie wat vervolgens overliep in een smakeloos stuk rubber waarmee je enorme bellen kon blazen.

In mijn puberteit was de Wild Cherry kauwgum van Stimorol mijn favoriet. Deze lag qua smaakbeleving in het verlengde van de Hubba Bubba met als pluspunt dat de Stimorol goed zou zijn voor je tanden omdat er geen suiker was toegevoegd. Het kostte me geen enkele moeite om een pakje Wild Cherry per dag doorheen te jagen. De pauzes op de middelbare school stonden in het teken van onderling kauwgum ruilen, een Wild Cherry tegen een Sportlife Cool Mint, die waren namelijk ook erg lekker. Nog een voordeel van de Wild Cherry ten opzichte van de Hubba Bubba was dat het iets langer de smaak vast hield. Na tien minuten kauwen voegde ik een verse kauwgum toe, dit herhaalde ik totdat ik na 50 minuten kauwen last kreeg van mijn kaken door die enorme prop rubber in de mond. Vijf kauwgums tegelijk was echt mijn max en na zestig minuten volgde er een volledige reset. Ik spuugde de prop kauwgums uit en begon weer van voren af aan. Dit ritueel herhaalde zich gedurende de hele dag.

Op een gegeven moment ben ik over de kauwgum heen gegroeid, er kleefden mijns inziens teveel nadelen aan dus maakte ik de overstap naar de pepermuntjes. Dit is inmiddels alweer tien jaar geleden en ik heb veel plezier beleefd aan het nuttigen van de verschillende soorten pepermunt die er zijn. Wellicht ga ik hier later een blogpost aan wijden. Bij toeval nam ik gisteren dus sinds lange tijd weer een kauwgumpje. Op de verpakking las ik dat deze kauwgum maar liefst veertig minuten zijn smaak zou houden wat mij erg veelbelovend in de oren klonk. Als dat zo zou zijn zou dat een ware revolutie op kauwgum gebied betekenen.

Verwachtingsvol scheurde ik de verpakking open en even dacht ik weer aan het 'kauwgum-promotie-meisje' die zo aandrong dat ik deze echt moest proberen. Zou ze toch gelijk hebben? Ik moet zeggen dat de belofte grotendeels klopt, maar liefst dertig minuten kauwde ik op een smaakvolle kauwgum waar je ook nog eens uitstekend bellen mee kunt blazen, kortom ik ben helemaal om. Stiekem hoop ik dat de producent van Hubba Bubba een kauwgum ontwikkelt die 60 minuten zijn smaak houdt dat zou pas echt te gek zijn. Maar voor nu voorspel ik dat de pepermuntjes de komende tijd langzaam uit mijn tas verdwijnen om weer plaats te maken voor de oude vertrouwde kauwgum.